Aleksander Brückner wywodzi te imię od wyrazu swar. Nakreśla się również na liczne indoeuropejskie podobieństwa językowe (sanskryckie svár - niebo/raj, perskie χvar - słońce), a także rekonstruowane prasłowiańskie *sъvariti –- wykuwać, kuć, skuwać coś na gorąco.
Niektóre podania mówią o tym, że Swaróg to sam stwórca
słońca.Z przekazów wiadomo, że był władcą żywiołu ognia,słońca, ale także
ogniska domowego i ognia ofiarnego.Miał wykuwać pioruny i wspomagać Peruna w
walce z jego przeciwnikami, głównie bogiem Welesem.
Śladem przedchrześcijańskiego kultu Swaroga są liczne nazwy
lokalne, takie jak wielkopolski Swarzędz, pomorski Swarożyn, ruski Swaryż, czy
połabski Swarzyn (obecnie Schwerin), również tabuizowane formy imienia boga
obecne w nazwach miejscowych takich jak Twarożna Góra w Polsce czy Tvarog -
ruiny zamku w Dobrovej w Styrii.
Jeszcze długo po chrystianizacji Europy utrzymywał się kult
pokłonu i modlitwy do wschodzącego słońca jak również przysięga na słońce co
wskazuje na dość ważne znaczenie Swaroga w wierzeniach Słowiańskich.
Tekst opracował Piotr Gadaj
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz