Rusałką stawała się dusza młodej dziewczyny, która popełniła samobójstwo poprzez utopienie z powodu nieszczęśliwego zakochania się, albo tragicznie zmarła tuż przed lub tuż po swoim ślubie.
Ukazywała się ona najczęściej pod postacią pięknej, nagiej dziewczyny z rozpuszczonymi zielonymi włosami, ale bywało, że potrafiła się zamanifestować jako stare, ohydne babsko.
Wychodziła podczas nowiu i wabiła do siebie młodzieńców.Wówczas mogła rozpocząć zabawę poprzez zadanie zagadki .Jeśli odpowiedź była nieodpowiednia wtedy zabijała poprzez załaskotanie, a jak udzieliło się odpowiedniej to można było poślubić ją, albo odejść w spokoju.
Rusałki rodziły brzydkie dzieci, z wadami i wtedy często podmieniały je lub podrzucały w gospodach.Takim sposobem tłumaczono u Słowian nowo narodzone dziecko z niepełnosprawnością lub innymi dolegliwościami natury zdrowotnej.
Za święto Rusałek uważano Zielone Świątki.Urządzano wówczas uczty na ich cześć i składano w ofierze chleb.Podania mówią, że wtedy widywano je figlujące w lasach i na gościńcach.Zwisały z dębu lub z brzozy umocowane warkoczem, a ich śmiech był przeraźliwy.Można wtedy było je dostrzec także biegające po polach i pływające żwawo w akwenach wodnych.
Tekst opracował Piotr Gadaj
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz